Powrót Kapitana. Zamorska opowieść wigilijna.

Wcale nie za lasami, wcale nie za górami, ale tam, gdzie zaczyna się ciepłe, słone morze żył sobie pewien Kapitan. Na lądzie czuł się źle, gdy tylko mógł wypływał swoim jachtem. Z czasem pozbył się wszystkiego, co przydatne mu było na lądzie - wizytowe ubrania, czy sprzęty, którymi zwykle obrastamy w niekontrolowany często sposób. Rozdał wszystko, co na morzu nieprzydatne. Powyrywał swoją lądową przeszłość z korzeniami.

rys. Pascal Chou

 Na jachcie pisał książki, na pozór kulinarne, po bliższej lekturze bardziej kulturalne. Zwłaszcza wszystko, co dotyczyło taoizmu, od sposobu życia i odżywiania po relacje międzyludzkie, było odbiciem krainy jego chińskiego ojca. Z czasem to właśnie te ojcowskie orientalne rysy przytłoczyły jego francuskie wnętrze, co raczej nie ułatwiało mu życia w portach. Do czasu, gdy się odezwał pięknym, salonowym francuskim. Wtedy pokorniały nieco pogardliwe na początek reakcje stylowo ubranych snobów z luksusowych jachtów. Dla Kapitana najważniejszy był człowiek i jego umiejętności, do wszystkich podchodził z czułością i pragmatyzmem zarazem, ale przede wszystkim z wyraźnie zaznaczonymi zasadami i granicami. Biada temu, kto je złamał lub przekroczył. Na jednej ze swoich afrykańskich wypraw podpłynął do dziko wyglądającej plaży. Wybiegli tubylcy. Pozwolił im wejść na pokład, powitali go jak Arkadego Fiedlera, podkreślali, że pierwszy raz Europejczyk pozwala im wejść na statek i ich nie przepędza. Jego jacht, choć dość stary, był całkiem solidny. Większość czynności wykonywało się tam ręcznie, a wakacje spędzone na nim przypominały raczej żeglarski surwiwal niż rekreacyjny wypoczynek. Może właśnie dlatego każdy rejs był świetną szkołą życia, bez drogi na skróty.
Dobry koń po bitwie, w której zginął jego jeździec, zwykle wraca do domu swego pana. Cherch'ou LS sama przypłynęła do brzegu, być może ustawiona na autopilota. Oddała nam kapitana.

 Teraz trzeba go sprowadzić do Francji i godnie pochować. Trzeba zabezpieczyć dzielny jacht. Trzeba zebrać porozrzucane po afrykańskim wybrzeżu osobiste rzeczy Kapitana. Trzeba pojechać w okolice Southbroom beatch, dopełnić formalności... Clementine i Victor, francuskie dzieci Kapitana, zorganizowały zbiórkę dostępną pod linkiem: 
  

https://www.leetchi.com//c/pascal-chou#utm_source=mail_service_fr&utm_medium=participation_participant_thanks_fr&utm_campaign=mail_service_participation


Każda wpłata przybliża naszego kapitana do jego macierzystego brzegu. Jeśli możecie cokolwiek do niej dorzucić będzie to najlepszy prezent bożonarodzeniowy pod afrykańskim słońcem!

rys. Be.